Piotruś

Piotruś ma 8 lat i niemal całe swoje życie wychowuje się w rodzinie rozbitej. Opiekę nad dzieckiem od 7 lat sprawuje samotna mama, która rozstała się z mężem alkoholikiem. Sytuacja rodzinna dziecka jest złożona, a w przeszłości chłopiec nierzadko narażony był na doświadczanie trudnych przeżyć. Od kilku lat Piotruś boryka się z wieloma problemami m.in. przewlekłymi zaparciami, opornymi na leczenie, mogącymi w dużej mierze mieć podłoże psychiczne (lękowe), niedokrwistością (anemią), zaburzeniami mowy. Ze względu na występujące trudności emocjonalne, deficyty w obszarze uczenia się oraz problemy medyczne, chłopiec był odraczany od rozpoczęcia obowiązku szkolnego. Piotruś rozwija się nieharmonijnie, a nieprawidłowości jego rozwoju można zaobserwować szczególnie w sferze kompetencji społeczno-emocjonalnych manifestujących się problemami adaptacyjnymi, dużą tendencją do nadmiernie lękowych reakcji i somatyzacji objawów, nadwrażliwością, nadmierną pobudliwością, problemami w regulacji emocji, w koncentracji uwagi i motywacji do działania; w obszarze mowy – trudności w poprawnej artykulacji (mowa dziecka jest momentami niezrozumiała); obszarze funkcji percepcyjnych, koordynacji wzrokowo-ruchowej i grafomotoryki. Pomimo wielu trudności, z jakimi Piotruś na co dzień musi się mierzyć i przeszkód, które musi pokonywać, jest dzieckiem bardzo radosnym i życzliwym. Co więcej, mimo, że sam potrzebuje pomocy to zawsze jest chętny do tego, by pomagać innym. Jakakolwiek pomoc, czy to wsparcie finansowe na działania terapeutyczne czy zwykła życzliwość i troska, jaką każdy z nas jest mu w stanie zaoferować, będzie dla niego nieocenioną wartością i szansą na lepsze życie, a on sam z pewnością będzie za nią niezmiernie wdzięczny.